D U M A N Yenə uzaq yollarda görünməz oldun sən. Həyatda itirmişəm izini, səni yalnız xəyallarımda tapıram. Yenə göy üzünü bürüyüb duman, yenə dağlar arxanda görünməz oldu. Bilirsən, səni havaya bənzədirəm, gah tutulub gah açılırsan. İstəyirəm göy guruldasın, şimşək çaxsın, duman yox olsun. Üzümə çilənsin damcıları, mən axı yağışı çox sevirəm. Bəzəndə səni küləyə bənzədirəm mən, birdən yel olub keçirsən yanımdan. Elə əsirsənki hər şey görünməz olur dumanda. Bəzən isə yaz yağışı kimisən sən, qəfil şimşək çaxıb duman yox olur. Sel gəlir və yuyub aparır hər nəyim varsa. Bütün bunlara baxmayaraq sən hər zaman düşüncələrimdəsən. Sən mənim həm keçmişim həm gələcəyimsən, amma yalnız xəyallarımda...