Sen!
Sen! Sen dedikde duwuncelerimde cox qisa yawadiqim amma butun heyatima beraber bir sehne canlanir.
Qiwima bahar getirdin. Sen! Aqaclar ciceklendi, guller acdi, qiwin oqlan caqinda yazi yawatdin
mene. Sen! Sevdim, sevildim, indi de sevirem. Lakin sen deyiwdin.
Ne deyiwdi bu qisa zamanda. Duwunurem, cavabsiz suallarimin sayi gunu-gunden daha cox artir.
Bax gorursen unutmadim, yene goruw yerimize geldim.Susma daniw! Sen deyildinmi meni ger weyden uca tutan?! sabahlarini mensiz gormeyen sen deyildinmi?! Evlenecekdik, birlikde bir omur yawayacaqdiq. Butun cetinliklere sevgimizle mubarize aparacaqdiq. Bunlari mene oyreden sen deyildinmi?! Daniwmaqa cesaretinmi catmir?! Uzume baxmaqada utanirsan. Niye geldin heyatima eger bir gun cixib gedecekdinse? Niye?
Qefil uzume sicrayan yaqiw damcilari meni oyatdi. Sen deme onumde boynunu buken sen yox xeyalin idi. Yox oldun arzularimla, xeyallarimla. Indi anladim varliqinda yalan olub sevgin kimi.Getdin! ozunle omrume getirdiyin yazimida apardin.
Yene qiwdi. Belke bunca yawadiqlarim yuxu imiw?
Bilirsen mende seni bugun terk edecem! Mehebbetimi anilarimi, sevincimi kederimi, seninle yawadiqim ne varsa hamisini bugun burada qoyub arxama donmeden gedirem….. Cahan
| 
